قول و قرار

تا حالا چند دفعه پیش اومده با دوستتون سر یه مسئله ای قرار مدار بگذارید و قول بدید که بهش عمل کنید؟ چقدر تو عمل کردن به قولتون موفق بودید و روی حرفتون موندید؟ و چند بار سعی کردید اگر فرصتی گیرتون اومد، بدون اینکه کسی که باهاش قرار مدار گذاشتید متوجه این قضیه بشه، حرفتون رو زیر پا بگذارید و کاری که نباد می کردید رو بکنید؟

داستان از این قراره که من و مسعود که به علت خونه نشینی های قبل از کنکور و مصرف بیش از اندازه دلستر (اونم به صورت لیتری) و تخمه(اونم از نوع آفتابگردون لیموییش) هر کدوم چند سایز به صورت عرضی رشد کردیم و با هم قرار گذاشته بودیم که رژیم بگیریم و به همون اندام ایده ال قبلمون برگریدم و مثل گذشته تو خیابون و دانشگاه و ... از ملت دلبری و دلربایی کنیم.

درست یک هفته پیش بود و ساعت تقریبا 8 بعد از ظهر بود و من هم طبق روال 1 هفته گذشته شامم رو (سالاد و دیگر هیچ) خورده بودم و با معده ای سبک مشغول گذروندن ساعات اولیه شب بودم که دوستم سامان باهام تماس گرفت و پیشنهاد داد که بریم و یه پیتزایی تو رگ بزنیم. منم از اونجایی که هم با مسعود قرار داشتیم فعلا دور پیتزا و دلستر رو خط بکشیم و به خودم هم قول داده بودم که تا رسیدن به وزن دلخواه از خوردن این جور چیزا پرهیز کنم، قبول نکردم و بهونه آوردم. ولی سامان کوتاه نیومد ومنم گفتم که باشه...فقط همراهت میام ولی پیتزا نمی خورم ها!! اونم قبول کرد.

خلاصه ماشین رو آتیش کردیم و رفتیم پیتزا فروشی. همین که وارد شدیم و با فروشنده پیتزا فروشی که رفیقمونه سلام و احوال پرسی کردیم، سامان برگشت به من گفت: احسان، این همون دوستت مسعود نیست؟!!

منم که از شنیدن این حرف خیلی تعجب کرده بودم، با تعجب صورتم رو برگردوندم و دیدم که بللللللللللله... آقا مسعود و آقا میلاد سرشون رو انداختن پایین و دارن کر کر می خندن...

مسعووووووووووووود!!!

تووووووو؟!

اینجااااااااا؟

رژیییییییییییییییم؟

پیتزاااااااااااااا؟

دود سفید؟! (به نقل از کامنت دونی علی)(که البته الان دیگه اونجا اثری از این کلمه نمی بینید. چون علی کامنت های من و مسعود رو پاک کرده و فکر کرده ما همین طوری ساده از کنار این قضیه رد میشیم)

از علت خندشون که جویا شدیم فهمیدیم که مسعود و میلاد به هم دیگه گفتند حالا اگر احسان هم همین امشب پاشه بیاد اینجا خیلی جالب میشه ها !!

من: مسعود !! مرده حسابی اومدی پیتزا بخوری؟! پس رژیم چی میشه؟ عجب آدمی هستیا!

مسعود: تو خودت برا چی اومدی؟!

من: من که رو حرفم هستم. الانم قرار نیست پیتزا بخورم که. فقط با سامان اومدم تنها نباشه!

مسعود: برو بابا. آره جون خودت. اگه ما رو اینجا نمی دیدید چی؟!

خلاصه بحث بالا گرفته بود و هی از اونا اصرار و از من انکار

خلاصه پیتزای ما رو هم آوردن و من هم به پیتزا لب نزدم. دیگه انقدرررررررررر همشون با هم 3 تایی اصرار کردن که لا اقل یه سیب زمینی یا یکم سالاد یا یه تیکه از این پیتزا بخور که واقعا هر کی جای من بود دووم نمیاورد. ولی خوب من کلی مقاومت به خرج دادم و سر حرفم موندم. تا اینکه متاسفانه سامان گفت که خیلی سیر شده و دیگه نمی تونه بخوره و سیب زمینی ها هم مونده و 3 تیکه هم از پیتزا مونده و بازم شروع کرد به اصرار کردن که باید بخوری و ... و مسعود و میلاد هم می گفتن که خیلی سیر شدن و نمی تونن اون ها رو بخورن و ...

خلاصه من هم در کمال بی میلی مجبور شدم باقی مونده سیب زمینی ها و پیتزا رو بخورم تا نعمت خدا حروم نشه و کفران نعمت نشده باشه و اون شب رژیمم رو زیر پا بگذارم.

خلاصه بعد از شام هم با مسعود و میلاد خداحافظی کردیم و هر کدوم از یک طرف رفتیم.

که البته بعدا هم کاشف به عمل اومد اکیپ مسعود و میلاد به همون پیتزا و سیب زمینی و سالاد بسنده نکردن و خلاصه دلستر لیتری هم به اضافه سایر مخلفات و افزدونی های مجاز لحاظ شده بوده اون شب. مدارکش هم موجوده

خلاصه فهمیدیم که با این روشی که در پیش داریم فعلا فعلنا از لاغر شدن ما دو تا خبری نیست. پس یه چند وقت دیگه هم باید صبر کنید و بعدش قربون صدقه خودمون و هیکل های تراشیدمون برید.