دوره تناوب

امان از تنبلی یا به اصطلاح ... که وقتی به آدم رو میاره سخت بشه باهاش جنگید!

البته من فکر می کنم در حالت کلی رفتارهایی مثل زرنگی و سرحالی و پر انرژی بودن یا بی حالی و تنبلی و ... بودن به صورت تناوبی تکرار میشه و هر از چند گاهی از حالتی به حالت دیگه تغییر می کنه.

اوایل که اومده بودم اینجا سعی می کردم خیلی زرنگ و پر کار باشم. شعار " ظرف هر روز همان روز " رو سرلوحه کارها قرار داده بودم. صبح بلافاصله بعد از بیدار شدن تشک رو جمع می کردم و توی اتاق میذاشتم. هر روز بلافاصله بعد از اومدن از دانشگاه جوراب هام رو می شستم. بعد از حمام و بعد از شسوار کردن موهام حتما سشوار رو جمع می کردم و توی اتاق میذاشتم. هر چند روز یک بار با همون جاروی دستی کوچیک (نپتون) (نمی دونم شما بهش چی میگید) جاهایی که خورده نون ریخته بود رو تمیز می کردم و ...

الان ناخودآگاه یاد تابستون پارسال افتادم که مامان و داداش کوچیکم یک ماه رفته بودن تهران خونه داداش بزرگم و من بابام و سامان توی خونه بودیم. تشک ها معمولا صبح به صبح جمع نمیشد و برای شب به همون حالت Standby نگه داشته می شد. ظرف ها فقط در حالتی شسته می شد که توی سینک ظرف شویی دیگه جایی برای ظرف کثیف نباشه. جوراب ها وقتی شسته می شد که دیگه جوراب تمیزی باقی نمونده باشه و جارو کشیدن یا دستمال کشیدن روی میزهایی که نیم سانت خاک روش نشسته بود کلا توی برنامه نبود.

الان توی خونه اردبیلم هم همچین وضعیتی پیش اومده. تعداد لیوان های روی سینک ظرف شویی به عدد 5 رسیده که نشون میده 5 روزه ظرف نشستم (چون هر لیوان مال یک روز صبحونه است). تشکم 3 روزه که روی زمین بوده و پتو به همون حالت مچاله افتاده روش. تعداد جوراب های نشسته به ماکزیمم مقدار خودش رسیده و جوراب تمیزی موجود نیست. ذخیره مواد غذایی هم که توی مینیمم مقدار خودشه و کم کم باید فکر ذخیره غذای زمستونیم باشم که به مشکل نخورم!و سشوارم هم همون طوری به برق مونده و حتی حال ندارم دوشاخه اش رو از برق بکشم

البته من اعتقادم بر اینه که این دوره کوتاه مدته و به زودی دوباره به شرایط آرمانی برخواهم گشت! ولی تا اون موقع باید یه همتی کنم و لا اقل لیوان هام رو بشورم چون امروز 6 امین لیوان رو هم استفاده کردم و دیگه لیوان تمیز ندارم.