خوردنی های به یاد موندنی

بعضی خوردنی ها هست که با خوردنشون خیلی از خاطرات آدم واسش یاد آوری میشه. شاید برای من چند تا از خوردنی هایی که خیلی باهاشون خاطره دارم " پیتزا " ، " حلیم " ، " رانی " ، " لواشک / ترشی آلوچه " ، " بستنی یخی " ، " تخمه آفتابگردون " و " دلستر لیتری " باشه.

" پیتزا "

از داستان های پیتزا خوردن ها و شیرینی دادن ها و زورگیری های پیتزایی قبلا کم و بیش توی وبلاگ من خوندید. قطعا شب هایی که با مسعود یا علی یا سجاد یا میلاد یا سامان و یا هر ترکیب 2 نفره و 3 نفره از این 5 تا دوستم به پیتزا فروشی های دزفول که اکثرا همون پیتزا تک بود می رفتیم، جز خاطره انگیز ترین شب های زندگی من بود. شب هایی که انقدر می تونستیم بخندیم که بدون خوردن پیتزا سیر بشیم. هنوز وقتی یادم میاد علی بیچاره 2 بار به ما شام فارغ التحصیلیش رو داد و من و مسعود یک بار هم بهش شام ندادیم شرمنده میشم!

" حلیم "

اگه از بازدیدکننده های قدیمی وبلاگ من باشید احتمالا اون پست " حلیم به یاد موندنی " رو یادتون میاد. حلیم هایی که من و مسعود صبح های زود ساعت 5 یا 6 صبح می رفتیم و می خوردیم قطعا خوشمزه ترین حلیم هایی بود که توی عمرم خوردم. پایه ثابت حلیم خوردن مسعود بود و یکی دو بار هم سجاد و علی افتخار همراهی دادن و باهامون اومدن.

دو بارش رو هیچ وقت یادم نمیره:

اون باری که با علی رفتیم. وسطای مرداد بود. علی اومده بود دزفول تا روی پروژه طراحی اجزا کار کنیم. صبح روزی که می خواست بره بهبهان رفتیم و حلیم رو زدیم تو رگ. البته اون روز حلیم رو از بیرون گرفتیم و توی خونه دانشجویی علی خوردیم.

و اون باری که از شب تا صبح با مسعود توی خونشون فوتبال بازی کردیم و از ساعت 5 تا 6 صبح داشتم تلاش می کردم که مسعود رو بیدار نگه دارم و بعدش با چشمای قرمز رفتیم و حلیم خوردیم.

" رانی " و " ترشی "

نمی دونم یادتون میاد یا نه ولی یه مدت بود که توی دانشگاه من رو دور رانی خوردن افتاده بودم و هر بار هم زحمت خریدنش رو مسعود می کشید! که واقعا طعم خوشمزه رانی هلو رو دو چندان می کرد!! که البته چون از قدیم گفتن " گهی پشت به زین و گهی زین به پشت " این حرکت من به سرعت تلافی شد و مدتی بعد که فصل ترشی های آلوچه و برگ زردآلو شد، هر بار باید به بهونه های مختلف برای مسعود ترشی می خریدم که معمولا از اون همه ترشی فقط 3، 4 تا آلوچه و یکی دوتا برگ زردآلوش به من می رسید.

" بستنی یخی "

حتما پست بستنی یخی رو یادتونه. قطعا اون روز هم یکی از خاطره انگیز ترین روزهای دانشگاه بود که با خوردن بستنی یخی همراه شده بود. هنوز یادم نمیره مسعود بعد از خوردن اون 11 تا بستنی یخی چطور داشت به خودش می لرزید و صحنه ای که داشتیم جلوی چشم 10 12 تا دختر توی بوفه با کاغذ های خالی  جای بستنی عکس می گرفتیم در نوع خودش بی نظیر بود.

" تخمه آفتابگردون " و " دلستر لیتری / خانواده "

پاتوق های 3 نفره من و مسعود و سجاد یا من و مسعود و علی و توی اون دوره قبل از کنکور، پاتوق های دو نفره من و مسعود توی پارک کنار خونه سجاد، یا پارک کنار خونه مسعود یا اون پارک کنار زیرگذر، معمولا 2 تا خوردنی ثابت داشت. تخمه آفتابگردون که هر سری طعمش عوض می شد و دلستر لیتری که اونم معمولا طعمش عوض می شد. اوج خوشی ما تو دزفول همین بود که دور هم جمع بشیم، 2، 3 ساعت حرف بزنیم، تخمه بشکنیم و نفری یک دلستر 1 لیتری بخوریم. که البته این دلستر خوردن های قبل از کنکور بد جوری روی وزن من و مسعود اثر گذاشته بود و حسابی ما رو چاق کرده بود. با این حال خوردنی مورد علاقه و شماره 1 ما همین دلستر بود و هفته ای حداقل 2 بار هر کدوم یک دلستر یک لیتری رو سر می کشیدیم.

امروز بعد از چند روز خونه نشینی و نداشتن مواد غذایی یه سر رفتم دم بقالی سر کوچه یکم خرت و پرت خریدم. چشمم به دلستر های لیتری خورد. بدون اینکه یک ثانیه هم فکر کنم یه دونه اش رو خریدم. آوردمش خونه و همش رو یک جا سر کشیدم. واقعا چسبید. با خوردن این دلستر کلی خاطره خوش برام مرور شد.

فکر می کنم باید بعضی وقتا باید خدا رو به خاطر داشتن همچین خوردنی هایی شکر کنیم. خوردنی هایی که تا آخر عمر به یاد موندنی می شن...

خوردنی های خاطره انگیز شما چیه؟