جعبه خاطرات

یکی از اخلاق هایی که من از بچگی داشتم این بوده که همیشه سعی می کردم چیزهایی که ممکنه یه روزی برام خاطره ساز بشن رو نگه می داشتم و دور نمی ریختم. از بعضی جزوه ها و پاکنویس های دوره ابتدایی و راهنمایی بگیر تا کارنامه های اون موقع و یادگاری هایی که از دوستام گرفته بودم.

الان هم وقتی می خوام چیزی رو دور بریزم اول خوب بهش نگاه می کنم و سعی می کنم به یاد بیارم که با اون شیء چه خاطراتی دارم و اگر دیدم هنوز برام مهمه از دور انداختنش منصرف میشم.

از همون بچگی واسه خودم یه جعبه کنار گذاشته بودم و سعی می کردم چیزهایی که به هر شکلی برام مهم بودن رو توی اون نگهداری کنم. دیشب اتفاقی چشمم به اون جعبه افتاد و کلی از خاطرات بچگیم برام زنده شد. خاطراتی از 14، 15 سال پیش تا الان. البته بعضی از چیز ها رو هم هر چقدر فکر کردم یادم نیومد که چه کسایی بهم دادن! ولی دیدنشون قشنگ بود.

از همه اون چیز ها عکس گرفتم و میخوام نشونتون بدم.

رادیو جیبی توی این عکس رو از مدرسه راهنماییمون جایزه گرفتم. البته یادم نیست به چه علت!

اون بالایی سمت راست یه سری مقوان که روی هم سوار شدن و با دیدن پشت سر هم اون ها تصویر متحرک دو تا جودو کار نشون داده میشه. قدمتش تا جایی که یادمه به پنجم ابتدایی برمیگرده ولی یادم نیست کی بهم دادتش!؟

4 تا مهر و جانماز! هدیه های مدرسه راهنمایی توی اون سه سال بوده که به بهونه های مختلف به همه بچه ها می دادن

یه دفتر تلفن کوچیک که مال تبلیغ آیفون بود و مال یکی از همکلاسی های چهارم ابتداییم بود. یادمه نمی خواست این رو بهم بده. ولی وقتی دید که چقدر از اون دفتر تلفن خوشم اومده روز اخر کلاس ها اومد و بهم دادش!

عکس آرنولد که اون رو یکی از بچه های دوره راهنمایی به اسم علی آریانپور بهم داده بود.

کارت پستال تبریک سال نو رو هم یکی دیگه از بچه های دوره راهنمایی بهم داده بود.

سه تا کارت تکواندو مال سال 1377 و موقعیه که میرفتم باشگاه! کمربند زرد و سبز و آبی رو گرفتم و بعد هم ترک کردم!

کلی لوح تقدیر و کارت آفرین و 100 آفرین و 1300 آفرین که به علت های مختلف از طرف مدرسه دوران ابتدایی و راهنمایی گرفتم.

یه پر خوشگل که یادمه توی دوره راهنمایی از یکی از بچه ها گرفتم ولی اسمش یادم نمیاد!

یه جاکلیدی با طرح احسان که سال دوم راهنمایی وقتی از طرف مدرسه به اردوی 3 روزه همدان رفته بودیم واسه خودم خریدم.

یه جاکلیدی باحال دیگه به شکل نارنجک که می شد توش ترقه (از اون آبی و قرمز های قدیمی) بذاری و وقتی مینداختیش زمین ترقه منفجر می شد. (البته ضامنش شکسته و مکانیزمش الان توی این عکس منطقی به نظر نمیاد...)

یه صفحه ساعت خالی که مصطفی مسعودی، یکی از همکلاسی های دوره راهنماییم بهم داده بود.

یه ماشین کوچولو که یادم نمیاد مال چه زمانیه!

و کلی جاکلیدی دیگه که همش مال همون دوره راهنماییه ولی فقط اون یه دونه ای که روش عکس بازیگرهای تایتانیک داره رو یادم میاد کی بهم داد. اسم پسره محسن بود و توی کلاس بغل دستم می نشست.

تسبیه قرمز مال همون جانمازای بالا بود ولی تسبیه زرد یه یادگاری از بابابزرگ خدا بیامرزمه.

اون کارت میکی موز هم یادم نیست کی بهم داده؟!

اون حرف E مال کلاس اول دبیرستانمه که تازه موتور سواری یاد گرفته بودم. یه حرف E با مقوا درست کردم و بعد هم چسب رنگی خریدم و حرف E رو از توش در آوردم و به شیشه چراغ موتور وسپای بابام زدم!!

یه جاکلیدی به شکل خونه خدا که یکی از بچه های دوره راهنمایی به اسم حسن بهم داده بود (موقعی که بابا و مامانش رفته بودن مکه)

اون توپ لاستیکی رو هم یکی از بچه های دوره راهنمایی بهم داده بود. اون موقع خودش خیلی این توپ رو دوست داشت. ولی موقعی که دید چقدر از اون توپ خوشم میاد به عنوان یادگاری دادش به من!

اون گل زرد و زنجیر اصلا یادم نمیاد مال چه دورانیه!

جاکلیدی اسکلتی که عاشقش بودم. مال همون پسره بود که بغل دستم می نشست. چقدر که با این جاکلیدی حال می کردیم و می خندیدیم. باز هم علاقه شدید من به اون جاکلیدی باعث شد که اخر سر به عنوان یادگاری بدتش به من!

این وسط 6 تا نامه هم روی کاغذ های کوچیک که از دفتر مشق های اون موقع جدا شده بود پیدا کردم که روی اون ها دوستام واسم یادگاری نوشته بودن. یکی از کاغذ ها هم متن خیلی جالبی بود که سال 79، بابام واسه تولد 13 سالگیم برام نوشته بود و بهم داده بود! چه متن قشنگی هم بود. وقتی به بابام نشونش دادم از دیدنش خیلی تعجب کرد! باورش نمی شد همچین متنی برام نوشته باشه. اینم عکسش:

از دوره دبیرستان زیاد یادگاری ندارم. ولی سعی می کنم از دوره دانشگاه یه سری چیز ها رو کنار بذارم تا چند سال بعد اون ها هم برام خاطره بشن...

شما هم از این خرت و پرتا دارین؟!